மௌனம் களைவாயோ...

அது ஒரு முன்பனி காலை நேரம்

பனி மூடிய தனிமையில் பார்த்தேன் என்னவளை

துயில் கொண்டு எழுந்தவளை, குளிரும் விடியல் பொழுதினிலே . . .

யாரும் இல்லா தனிமையில் - அவளும் நானும்

நாணி நின்றாள் நான் கொடுத்த முத்தத்தில்

“ நனைந்து விட்டதோ உன் இதழ்கள் வெக்கத்தில் . . .

பகலவன் கதிர் பட்டு பிரகாசிக்கும் உன் கன்னம்

காட்டுகிறது எனக்குள்ளாய் பல கனவு, பட்டாம் பூச்சிகளோடு  

உன் நினைவாய் இருக்கிறேன் என்னை அறியாமல் - நாள்முழுதும்

உன்னையே சுற்றி சுற்றி வருகிறேன் உனக்குத் தெரியாமல்

நான் வாழ நம்பிக்கை கொடுத்தவளே

என் வாழ்விற்கு அர்த்தம் தந்தவளே 

என் சுவாசமாய் இருக்கிறது உன் வாசம்

வாராயோ என்னோடு சேர்ந்து ஆடாயோ

தாராயோ உன் இதயம் உன் இதயம் . . .

மௌனம் களைவாயோ உன் வாய் திறந்து கூறாயோ

உன் காதல் நான்தான் என்று - ஓ !! பூவானவளே !!! “

இப்படிக்கு

தென்றல் . . .